( എന്റെ സുഹൃത്തും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യയും വിവാഹ മോച്ചനതിലൂടെ പരസ്പരം തോല്പിച്ചപ്പോള്‍, സ്വയം തോട്ടുഴന്നു പോയ അവരുടെ മകള്‍ - അവളെ കുറിച്ചാണ് ഈ കവിത..)
മാതൃ വൃക്ഷത്തില്‍ നിന്ന്
മുറിച്ചു മാറ്റിയ ഒരു
കുഞ്ഞു ചില്ലയാണ് നീ.
തൂകാതെ പോയ
നിന്റെ മിഴിനീരിതാ
പേമാരിയായി
പെയ്തു നിറയുന്നു.
മോച്ചനതിനയവര്‍
വേരുകള്‍ പിഴുതു
ബന്ധനത്തില്‍ നിന്ന്
ബന്ധനങ്ങളിലേക്ക്
ചെന്ന് വീഴുമ്പോള്‍
നീ ഇരുന്ന ചില്ല
ആരുന്നു വീഴുകയായിരുന്നു.
അവസാനം
നിന്റെ മോചനം
സാക്ഷാല്‍ക്രുതമായി
സ്വര്‍ഗത്തിലേക്ക് നീളുന്ന
ഒരു നൂലെണിയിലൂടെ..
****
No comments:
Post a Comment